siły ciężkości

Encyklopedia PWN

[niem.],

przyrząd do wyznaczania czasu.

[łac. aquaeductus < aqua ‘woda’, ductus ‘prowadzenie’],

konstrukcja doprowadzająca wodę przewodem (kanałem lub rurociągiem), pod wpływem siły ciężkości, ze źródła (położonego odpowiednio wysoko) na znaczne odległości, ponad przeszkodami terenowymi (rzekami, drogami, dolinami, górami), czasem też przy wykorzystaniu tuneli.

astronautyka

[gr. ástron ‘gwiazda’, nautikḗ ‘żegluga’],

kosmonautyka,

zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.

barochoria

[gr. barýs ‘ciężki’, choreúō ‘tańczę dookoła’],

bot. sposób rozsiewania nasion;

Bouguer

[bugẹ]

Pierre, ur. 16 II 1698, Le Croisic k. Saint-Nazaire, zm. 15 VIII 1758, Paryż,

fr. matematyk, astronom, geodeta i hydrograf;

brachistochrona

[gr.],

mat. krzywa najszybszego spadku;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>